Watsaru

हवा डोळ्यांना दिसत नाही. हवेला स्पर्श करता येत नाही. हवेला चव असते... असते का? असावी. कोळशाच्या खाणीतल्या हवेतली ओलसर मातकट नि करपलेली चव जिभेला घट्ट चिकटून बसते. थुंकीतून ती गेली असं वाटतं.. पण ती नाहीच जात. किंवा रासायनिक कारखान्यांच्या परिसरात तोंड उघडलं की, जिभेवर हवेची मिरमिरल्यासारखी चव घोटाळत राहते. वास तर हवेला असतोच असतो. भाकरी भाजल्याचा, रस्सा रटरटल्याचा, भर दुपारी रस्त्यावर ओतल्या जाणार्या डांबराचा, डंपरमधल्या कचर्याचा, हागल्यामुतल्याचा, परफ्युमचा, करपल्याचा, सडल्याचा, रक्तामांसाचा...जळत असलेल्या इमारतींचा, धुमसणार्या राखेचा... प्रेतांचा... रक्ताचे सुकलेले ओघळ आणि मेल्यावर घातल्या जाणार्या फुलांच्या चादरींचा...

Subscribe Now !

Get instant access to the complete Watsaru archives

New 3-Month Subscription to Digital Archives at just Rs 350 for India and $15 for overseas users.

1969 ची मुंबई